Δαβιά, κάστρο

Το κάστρο βρίσκεται στα Δ του χωριού Δαβιά, σε ύψωμα (880μ.) ομαλού και μεγάλου τριγωνικής κάτοψης λόφου, στη Δ όχθη του ποταμού Ελισσόντος, δίπλα στη σύγχρονη γέφυρα.

Οι ιστορικές αναφορές για το κάστρο της Δαβιάς είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι το 1418 η Ταβία λεηλατήθηκε από τους Ναβαρραίους υπό την ηγεσία Γενουάτη στρατηγού, στην προσπάθεια των Λατίνων του πριγκηπάτου να ανακόψουν την προέλαση των Βυζαντινών. Επίσης, μαρτυρείται ότι στην ίδια περιοχή το 1423 πραγματοποιήθηκε αιματηρή μάχη μεταξύ των Τούρκων του Τουραχάν και Αλβανών. Οι Τούρκοι αναδείχθηκαν νικητές έχοντας μάλιστα σφαγιάσει οκτακόσιους Αλβανούς τα κεφάλια των οποίων εξέθεσε σε «πυργία». Η μεσαιωνική Ταβία φαίνεται ότι ήταν αρκετά σημαντική πόλη για τα δεδομένα της περιοχής, όπως μαρτυρεί άλλωστε και η μεγάλη έκταση του κάστρου της, αλλά και μια ακόμη μαρτυρία: φαίνεται ότι ένας τουλάχιστον ζωγράφος με το όνομα Γαστρέας, διέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πόλη για να αντιγράψει κάποιες εικόνες.

Χρονολόγηση: σταυροφορική / υστεροβυζαντινή περίοδος (13ος – 15ος αι.)

Το κάστρο, τρίγωνης περίπου κάτοψης, έχει έκταση περί τα 40.000μ2. Είναι κτισμένο επάνω σε αρχαία ακρόπολη σε υψόμετρο 880μ. Η Β και ΒΑ πλευρά του είναι απόκρημνη και φυσικά οχυρή και έτσι η πρόσβαση πραγματοποιείται με ανάβαση από την πλευρά που βρίσκεται η γέφυρα του ποταμού Ελισσόντος. Σε όλη την πορεία των τειχών του κάστρου σώζονται σε διαφορετικό βαθμό τα ίχνη της αρχαίας οχύρωσης, επάνω στην οποία προστίθεται η μεσαιωνική. Στα Δ βρίσκεται η μεσαιωνική πύλη, ανοίγματος 2,5μ. Βόρεια υπάρχει πύργος (2,5Χ2,5) σωζόμενος σε ύψος 1,6μ. και όπως και στα νότιά της (2Χ2,5μ.) σωζόμενος σε ύψος 2μ. περίπου. Εκατέρωθεν, τα τείχη, σωζόμενα σε ύψος 2μ. είναι αρχαία με μεσαιωνικές προσθήκες από αργολιθοδομή και ασβεστοκονίαμα στα ανώτερα τμήματα. Λίγο πιο δυτικά στο εσωτερικό του κάστρου σώζονται λείψανα κτίσματος από ξερολιθιά (4Χ6). Νοτιότερα διακρίνονται θεμέλια πύργου και ίχνη του τείχους με φορά προς τα Δ. Σε αυτήν, τη νότια πλευρά, η μεσαιωνική φάση είναι ευδιάκριτη. Στο μέσον περίπου της πορείας του τείχους σώζονται ένας πύργος και μια στέρνα καθώς και η δεύτερη πύλη του κάστρου.

Στο ΝΔ άκρο και ψηλότερο σημείο του κάστρου σώζονται τα περισσότερα οικοδομικά λείψανα, μεταξύ των οποίων και ο κεντρικός τριμερής πύργος με σωζόμενο μέγιστο ύψος 4μ. ενώ στην πλαγιά χαμηλότερα σώζονται ερείπια οικισμού. Συνεχίζοντας βόρεια υπάρχουν λείψανα μιας στέρνας, ωστόσο σταδιακά χάνονται και τα τελευταία ίχνη οχύρωσης καθώς μάλιστα η Β και ΒΑ πλευρά είναι φυσικά οχυρή.

Ν. 3028/2002

Τάσος Αθ. Γριτσόπουλος, Τα χωριά του Φαλάνθου, Αθήναι 1994, σ. 88-95.

Α. Ι. Μπάλλας, Τα μεσαιωνικά κάστρα του Μαινάλου, Πελοποννησιακά ΚΑ΄, 1995, 171-174.