Δρέπανο, φρούριο

Το φρούριο εντοπίζεται στην άκρη της χερσονήσου Νησί.

To 1685 οι Ενετοί καταλαμβάνουν την Πελοπόννησο την οποία και θα κρατήσουν για 30 χρόνια μέχρι να την ανακαταλάβουν οι Οθωμανοί. Στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα πραγματοποίησαν σημαντικά έργα είτε βελτιώνοντας και εκσυγχρονίζοντας υφιστάμενες οχυρώσεις είτε κατασκευάζοντας νέες. Μια στρατηγικής σημασίας θέση ήταν το Δρέπανο. Ο προβλεπτής Γκριμάνι κατανοώντας τη σημασία της πρότεινε το 1701 στην βενετική σύγκλητο την οχύρωσή της, προκειμένου να προφυλάσσεται ο ναύσταθμος της Αρμάδας του Μοριά. Σώζονται μάλιστα σχέδια με τις προτάσεις του για την καλύτερη οχύρωση του κόλπου, τα οποία όμως δεν υλοποιήθηκαν, τουλάχιστον στο σύνολό τους. Η πρόταση του περιελάμβανε την κατασκευή έργων στις δύο πλευρές της εισόδου του κόλπου καθώς και στο νησί πλατεία. Το 1714 ο προβλεπτής Αγκοστίνο Σαγκρέδο αναφέρει ότι το φρούριο ήταν εξοπλισμένο με 28 κανόνια.

Χρονολόγηση: οθωμανική / ενετική περίοδος (15ος – 19ος αι.)

To φρούριο καταλαμβάνει έκταση μόλις 10 στρεμμάτων. Έχει περίμετρο τειχών περίπου 400μ. Προστάτευε τις αποβάθρες που χρησίμευαν στην επισκευή των πλοίων. Στην άκρη της χερσονήσου τόσο στην πλευρά της ανοικτής θάλασσας (νότια) όσο και στην πλευρά της εισόδου στον κόλπο (ανατολικά) εντοπίζονται οχυρώσεις με κανονιοθυρίδες. Ένας οχυρωματικός περίβολος κλείνει το φρούριο από την πλευρά της στεριάς. Στο εσωτερικό του φρουρίου εντοπίζονται ένα κτίριο με πυραμιδοειδή στέγη (στην κορυφή) και μια δεξαμενή πίσω από την ανατολική τείχος.

Το φρούριο έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΥΑ 99791/3277/24-10-1951 - ΦΕΚ 219/Β/31-10-1951 και βρίσκεται εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου του λόφου «Νησί» (:ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/43856/832/12-12-1991 - ΦΕΚ 33/Β/27-1-1992.

Andrews K., Castles of the Morea, Princeton 1953 (2006 revised edition), 9, 234-235, 239-241, 248, πιν. XXV.

Καρποδίνη Ε., Κάστρα της Πελοποννήσου, Αθήνα 1993, 240-241.

Σφηκόπουλος Θ. Ι., Τα μεσαιωνικά κάστρα του Μορηά, Αθήνα 1968, 108-109.

Ενετοί και Ιωαννίτες ιππότες. Δίκτυα οχυρωματικής αρχιτεκτονικής. Πειραματική ενέργεια Archi-Med, Αθήνα 2001, 102-103 (λήμμα Γ. Τσεκές).