Πάπαρη

Ο πύργος βρίσκεται δυτικά του χωριού Πάπαρη, επάνω σε ύψωμα (π. 790μ.) ), που έδινε την δυνατότητα εποπτείας του κάμπου της Ασέας. Προφύλασσε τον πύργο του Ανεμοδουρίου  και επόπτευε την οδό που ξεκινώντας από την λεκάνη της Μεγαλόπολης και περνώντας από το Ανεμοδούρι οδηγούσε στην Ασέα (Φραγκόβρυσι) και το Νίκλι. Ήλεγχε ακόμη μικρότερες διαβάσεις του όρους Τσεμπερού  αλλά και την έξοδο της Λγκάδας προς την Αρκδία.

Tο χωριό Πάπαρη καθώς  δεν περιλαμβάνεται στην απογραφή του Grimani το 1700, είναι πιθανό να δημιουργήθηκε στα χρόνια της Β΄ Τουρκοκρατίας.

Χρονολόγηση:

Ο πύργος έχει τετράπλευρη κάτοψη και αρχικά πρέπει να ήταν πολυώροφος, καθώς υποδεικνύει το μεγάλο πάχος των τοίχων στη βάσης τους. Η είσοδος του βρισκόταν στην βόρεια πλευρά. Είναι κατασκευασμένος με αργολιθοδομή και κονίαμα.

Το μνημείο προστατεύεται από τον νόμο 3028/2002.

Βελισσαρίου Π., «Τοπογραφικά Βελιγόστιδος. Κριτικὴ θεώρησις ἐπόψεως Στεφάνου Δραγούμη», ΕΕΒΣ ΜΕ’ (1981-82), 239-252, ιδιαιτ. 248.

Δημακόπουλος Ε.Ι., «“Πύργοι”: οι οχυρές κατοικίες της προεπαναστατικής Πελοποννήσου», Scripta Minora. Έρευνες στην αρχιτεκτονική και έργα για τη συντήρηση των μνημείων, Αθήνα 2005, 217-328 (Αναδημοσίεση από Πρακτικά του Γ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών (Καλαμάτα, 8-15 Σεπτεμβρίου 1985), τ. Α΄, Αθήνα 1987-1988, 277-401), ιδιαίτ. 273.

Λιακόπουλος Κ. Γ., «Οι Φράγκοι, οι Βενετοί και οι Οθωμανοί στην Αρκαδία (12014-1830), Σαραντάκης Π. (επιμ.), Αρκαδία. Τόπος-Χρόνος-Άνθρωποι, Αθήνα 2010, 160-161.

Σαραντάκης Π., Αρκαδία. Οι ακροπόλεις, τα κάστρα και οι πύργοι της. Σιωπηλά ερείπια μιας δοξασμένης γης, [Αθήνα] 2006, 62-63.