Ρόμβη

Επί της νήσου Ρόμβης.

Στα τέλη του 6^ου αι. – αρχές 7^ου αι. η Πελοπόννησος ταλανίζεται από σλαβικές επιδρομές.

Έτος – σταθμός για την απαρχή της εξόρμησης και εγκατάστασης Σλάβων σε βυζαντινά εδάφη έχει θεωρηθεί το έτος 582, οπότε και καταλήφθηκε το Σίρμιο, η σημερινή Μητροβίτσα, ενώ η εγκατάσταση σλαβικών ομάδων σε ευρωπαϊκές επαρχίες θα μπορούσε να τοποθετηθεί μετά το 602, οπότε και μετά την πτώση του αυτοκράτορα Μαυρικίου, κατέρρευσε το σύνορο του Δούναβη. Όσον αφορά στον πελοποννησιακό χώρο ακριβής χρονολογία για τις επιδρομές ή την εγκατάσταση δεν μπορεί να δοθεί.  Έχει υποστηριχθεί ότι το έτος 587-588 που δίδει το Χρονικό της Μονεμβασίας, μια από τις κυριότερες αλλά και αμφισβητούμενες πηγές για την περίοδο, που αποδίδεται στον Αρέθα ή στον κύκλο του, ως έτος απαρχής των επιδομών δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Οι επιδρομές αυτές σίγουρο είναι ότι προκάλεσαν τον φόβο στο γηγενή πληθυσμό και τον οδήγησαν, προκειμένου να σωθεί, στην προσωρινή εγκατάλειψη των εστιών του. Οι κάτοικοι της Αργολίδας ακολούθησαν την ίδια πρακτική και κατέφυγαν σε νησιωτικά καταφύγια του αργολικού κόλπου.  Σε αυτό το κλίμα μπορούν να τοποθετηθούν τα ευρήματα του σπηλαίου της Ανδρίτσας (σκελετικά κατάλοιπα, νομίσματα αγγεία κ.α.) που υποδεικνύουν χρήση του χώρου σε καιρό κινδύνου. Ένα από αυτά τα καταφύγια στα οποία οι κάτοικοι θα μπορούσαν να έχουν αναζητήσει προσωρινό καταφύγιο κατά τη διάρκεια των επιδρομών των τελών του 6^ου αι- α΄μισού 7^ου αι. είναι και η νήσος Ρόμβη. Νομισματικά και σφραγιστικά ευρήματα του 8^ου και 9^ου αι., δείχνουν ότι κατά τους αιώνες αυτούς είχαν εγκατασταθεί στο νησί σημαντικοί αξιωματούχοι αλλά και ότι είχε δημιουργηθεί εκεί επισκοπή, η επισκοπή Ορόβης. Η επισκοπή δημιουργήθηκε πιθανόν μεταξύ 733 και 755 και σε σύντομο χρονικό διάστημα, εντός του 8^ου αι., σταμάτησε να υφίσταται, ενώ η μεταφορά κατοίκων και σημαντικών αξιωματούχων θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα είτε των επιδρομών του 6^ου-7^ου αι, είτε απάντηση σε αυτούς.

Η νήσος Ρόμβη θα χρησιμοποιηθεί πάλι σε πολύ μεταγενέστερα χρόνια οπότε και κατά την Β΄ Ενετοκρατία οχυρώνεται προκειμένου να δημιουργηθεί ναυτικός σταθμός εκεί.

Χρονολόγηση: μεταβατικοί χρόνοι (7ος – 9οςαι.), οθωμανική / ενετική περίοδος (15ος – 19ος αι.)

Η οχύρωση, σε ερειπιώδη κατάσταση, εντοπίζεται σε λόφο στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού. Η διαμόρφωση της κάτοψης καθορίστηκε από τα τοπογραφικά χαρακτηριστικά του λόφου. Αποτελείται από έναν εξωτερικό περίβολο και μια ακρόπολη. Εντός των τειχών σώζονται ερείπια μιας κινστέρνας, και ενός ναού στην κορυφή του λόφου.

ΥΑ 15904/24-11-1962 - ΦΕΚ 473/Β/17-12-1962 : Βενετικαί οχυρώσεις εις Τολόν. N.3028/2002.

Κύρου Κ. Α., «Νησιωτικά καταφύγια στον αργολικό κόλπο κατά τους πρωτοβυζαντινούς αιώνες, Πελοποννησιακά, Παράρτημα 24, Πρακτικά του Στ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών (Τρίπολις, 24-29 Σεπτεμβρίου 2000), Αθήνα 2001-2002, 501-520.

Κύρου Κ.Α., «Νομισματικές μαρτυρίες για τις βαρβαρικές επιδρομές στον νότιο ελλαδικό χώρο κατά τους «Σκοτεινούς Αιώνες» του Βυζαντίου, Πελοποννησιακά, ΚΘ΄ (2007-2008), 225-258.

Pennas V., “The island of Orovi in the Argolid: Bishopric and Administrative Center”, N. Oikonomides (ed.), Studies in Byzantine Sigillography, 4, Washington, D.C. 1995, 163-173.